Ο σιωπηλός και άκαμπτος Kawhi Leonard.

Δεν μιλάει πολύ, δεν είναι εκδηλωτικός, δεν είναι εμπορικός. Δεν του αρέσουν

τα "φώτα", τα social media και οι φανφάρες. Μπορεί ο Kawhi Leonard να έχει πολλά "δεν" γύρω από το όνομα του, όμως ένα είναι το πιο ουσιώδες...

Κανείς ΔΕΝ αμφισβητεί το πόσο καλός παίκτης ήταν και είναι και το πόσο σπουδαίος ηγέτης έχει γίνει πλέον. Ο παίκτης των Toronto Raptors είναι δίχως καμιά αμφιβολία το πρόσωπο των φετινών Playoffs και ο Ευθύμης Λαβαντσιώτης πλέκει το εγκώμιο αυτού του εξαιρετικού αθλητή, παρουσιάζοντας την ιστορία του.

Η απώλεια που τον άλλαξε και το μπάσκετ.

Ο Leonard γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1991 στο Λος Άντζελες. Γιος του Mark Leonard και της Kim Robertson, ο Kawhi ήταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας έχοντας τέσσερις μεγαλύτερες αδερφές. Η παιδική και εφηβική ηλικία δεν ήταν τόσο εύκολη και ονειρεμένη. Οι γονείς του χώρισαν όταν ο ίδιος ήταν πολύ μικρός και έτσι αναγκαστικά έμενε με την μητέρα του, βλέποντας τον πατέρα του μόνο λίγες ώρες στον χώρο εργασίας του, ένα πλυντήριο αυτοκινήτων το οποίο διατηρούσε.

Ο Leonard μικρότερος εκτός από μπάσκετ, έπαιζε και football όμως εν τέλει η "πορτοκαλί θεά" τον κέρδισε. Με τα χρόνια γινόταν όλο και καλύτερος και κάποια στιγμή αποφάσισε να αφοσιωθεί σε αυτό, καθώς ήταν η μόνη διέξοδος από την στεναχώρια του. Μια στεναχώρια που την κουβαλάει από το 2008 και θα την κουβαλάει για πάντα, όταν κάποιοι άγνωστοι άντρες δολοφόνησαν τον πατέρα του μέσα στο πλυντήριο αυτοκινήτων. Οι αιτίες άγνωστες, τα κίνητρα επίσης. Ο Mark Leonard άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 43 ετών. Ο 16χρονος τότε Kawhi άλλαξε. Γελούσε σπάνια, σταμάτησε να κάνει ανοησίες, ωρίμασε. Το μπάσκετ έγινε το αποκούμπι, καθώς ήταν η μόνη ευχαρίστηση για τον ίδιο. Εξελισσόταν διαρκώς, με την βελτίωση του να επιβραβεύεται από την υποτροφία του San Diego State.

Εκεί, αγωνίστηκε για δύο χρόνια με τους μέσους όρους του να αγγίζουν τους 14 πόντους και 10 ριμπάουντ. Δήλωσε συμμετοχή στο Draft του 2011 και επιλέχθηκε από τους Indiana Pacers, οι οποίοι τον αντάλλαξαν κατευθείαν στους Spurs για χάρη του George Hill. Κάπως έτσι, ξεκινούσε το ταξίδι του στο NBA.

Κεφάλαιο Spurs.

Οι Spurs με τον Leonard έπιαναν "λαβράκι" από το πουθενά. Στην ομάδα του coach Popovich έμπαινε ένας παίκτης που ταίριαζε με την κουλτούρα και την φιλοσοφία, ένας συνεπέστατος εργάτης, που αφομοίωνε τα πάντα σαν σφουγγάρι. Ο Leonard ήταν εξαιρετικός αμυντικός και ριμπάουντερ, ήταν μακρύς, δυνατός, έδινε βοήθειες και είχε τοποθετήσεις στην άμυνα που θα τις ζήλευε ακόμα και βετεράνος ενώ συν τοις άλλοις, μπορούσε να βάλει την μπάλα στο καλάθι. Όχι θεαματικά καλά, αλλά μπορούσε. Ήταν το ιδανικό "κούμπωμα" για τους Spurs και αυτό θα το αποδείκνυε για τα καλά στην τρίτη του σεζόν. Την σεζόν της εκτόξευσης. Έπειτα από δύο συμπαθητικές χρονιές, με φυσιολογικά νούμερα o Leonard έκανε το ξεπέταγμα του. Συμπεριλήφθηκε στην δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα και ήταν έτοιμος για την τρίτη του παρουσία σε Playoffs. Οι Spurs πέρα από αυτόν είχαν και την "Αγία Τριάδα" των Duncan/Parker/Ginobili και έτσι κατάφερναν να φτάσουν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στους Τελικούς την στιγμή που την περσινή σεζόν, είχαν χάσει τον τίτλο στις λεπτομέρειες με το τεράστιο σουτ του Ray Allen, να σώζει τους Heat στο Game 6. Oι Spurs όμως δεν θα άφηναν ξανά τους Heat να τους κερδίσουν. Το σύνολο του Popovich "καθάρισε" στα πέντε παιχνίδια την παρέα των James, Wade και Bosh με τον Leonard να είναι ο άνθρωπος των Τελικών. Ο 22χρονος τότε Kawhi, αναδεικνύονταν πολυτιμότερος παίκτης των Τελικών έχοντας σύνολο 17.8 πόντους, 6.4 ριμπάουντ, 1.6 κλεψίματα και 1.2 τάπες ανά παιχνίδι, συν την πολύ καλή αμυντική του παρουσία απέναντι στον James. O Leonard γινόταν ο δεύτερος νεότερος Finals MVP μετά τον Magic Johnson και έδειχνε σε όλους, ότι το μέλλον του ανήκει.

Από εκείνους τους Τελικούς και έπειτα ο Leonard, άλλαξε σαν παίκτης. Ο πήχης για αυτόν δικαιολογημένα ανέβηκε, με τον ίδιο να ανταποκρίνεται στο νέο του ρόλο. Περισσότερες ευθύνες, μεγαλύτερη ελευθέρια στο παιχνίδι, παραπάνω πίεση. Έγινε All-Star, κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού και άνηκε δικαίως πλέον στην ελίτ του NBA. Οι Spurs έβλεπαν στο πρόσωπο του τον ηγέτη της επόμενης ημέρας, αυτόν που θα έπαιρνε την πρωτοκαθεδρία από την Big-3 και θα συνέχιζε το έργο. Όλα πήγαιναν περίφημα, μέχρι τον πρώτο Τελικό της Δύσης, στα Playoffs του 2017 κόντρα στους Warriors. Όταν και τραυματίστηκε -εσκεμμένα σύμφωνα με την μεγαλύτερη μερίδα του κοινού- από τον Zaza Pachulia. Ο All-Star F τέθηκε εκτός για το υπόλοιπο της σειράς και οι Spurs μοιραία αποκλείστηκαν. Αργότερα οι σχέσεις Leonard και Spurs ψυχράθηκαν. Ο ίδιος ο παίκτης υποστήριζε ότι η ομάδα δεν χειρίστηκε με σωστό τρόπο τον τραυματισμό του, με αυτό να δημιουργεί πρόβλημα στα αποδυτήρια και τον Kawhi εν τέλει να απαιτεί την ανταλλαγή του. Πράγμα που έγινε στις 18 Ιουλίου του περασμένου καλοκαιριού. Η τεράστια πρόκληση της ζωής του.

Στις 18 Ιουλίου λοιπόν, οι Spurs πήραν την μεγάλη απόφαση να χωρίσουν τους δρόμους τους με τον Leonard, ανταλλάζοντας τον μαζί με τον Danny Green στους Toronto Raptors, για χάρη των DeMar DeRozan, Jakob Pöltl και ενός first-round pick σε ένα win-win trade για τις δύο ομάδες. O Leonard στους Raptors έχει εξελιχθεί σε έναν πραγματικό ηγέτη, σε έναν παίκτη που μπορεί να κάνει ΤΑ ΠΆΝΤΑ και στις δύο πλευρές του παρκέ. Η φετινή σεζόν είναι ονειρική για τον 27χρονο, με την συνολική του παρουσία κυρίως στην Post Season, να τον κατατάσσουν ως έναν εκ των 2-3 καλύτερων παικτών του NBA. Κάνει τα πάντα για τους Raptors, οδηγώντας τους στους Τελικούς της λίγκας ξεπερνώντας τα εμπόδια των Sixers και των Bucks, την ώρα που κανείς άλλος Star στην ιστορία της ομάδας δεν κατάφερε κάτι τέτοιο όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε ο Damon Stoudemire, ούτε ο Chris Bosh, ούτε ο DeMar DeRozan, ούτε καν ο Vince Carter...

Ο Leonard σε λίγους μόλις μήνες έχει αλλάξει την ιστορία ενός ολόκληρου franchise. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα καταφέρει τελικά να πάρει το πρωτάθλημα. Όπως επίσης, κανείς δεν ξέρει αν θα ανανεώσει την συνεργασία του με τους Raptors. Το σίγουρο είναι ότι ο "Klaw" γράφει την δική του ιστορία φέτος, την ώρα που είναι έτοιμος να μπει στα πιο παραγωγικά χρόνια της μπασκετικής του καριέρας. Χαρείτε αυτόν το παίκτη, αυτόν τον απολαυστικά αθόρυβο και αντιεμπορικό "killer".