Dirk Nowitzki: Ένας πραγματικός τζέντλεμαν των παρκέ.

Ό,τι και να ειπωθεί για το μεγαλείο του Dirk Nowitzki θα είναι πραγματικά λίγο.

Τι να προλάβει να πρωτοπεί κανείς κιόλας γι' αυτόν, μέσα σε λίγες γραμμές;

Ο Nowitzki είναι κάτι παραπάνω από ένας ακόμη Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας. Είναι ο κορυφαίος Ευρωπαίος όλων των εποχών. Όχι απαραίτητα ο πιο ταλαντούχος, γιατί δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε τι θα πετύχαινε ο συγχωρεμένος Dražen Petrović και για κακή μας τύχη το λιθουανικό φαινόμενο που ακούει στο όνομα Arvydas Sabonis άργησε να μεταφέρει τα ταλέντα του στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, όμως είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο σταθερός και ένας εκ των πιο πετυχημένων. Άπειρα καλάθια, αμέτρητες φάσεις που απλά σταμάτησες και είπες στο φίλο σου "Τι έβαλε τώρα ο Dirk;" και άλλες τόσες όμορφες στιγμές που μας έχει χαρίσει αυτά τα 21 χρόνια ο Γερμανός σούπερ-σταρ.

Κι' αυτή είναι η διαδρομή του. Κατευθείαν στα βαθιά.

Η ιστορία του Nowitzki ίσως θυμίσει σε πολλούς, αυτή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Όχι στο κομμάτι της καθημερινότητας και της επιβίωσης, αλλά καθαρά στο μπασκετικό, καθώς ο Dirk ήταν και αυτός ένα παιδί που πήγε απευθείας στο NBA από την δεύτερη κατηγορία της χώρας του, όπως ακριβώς και ο "Greek Freak". Πρώτη και τελευταία ομάδα του Nowitzki στην Γερμανία ήταν η άσημη Βούρτσμπουργκ, όπου και από εκεί τον επέλεξαν οι Milwaukee Bucks -ακόμη ένα κοινό στοιχείο με τον Γιάννη- στην 9η θέση του Draft του 1998. Εν συνεχεία τον αντάλλαξαν στους Mavericks, με τον Nowitzki να αποτελεί τον διακαή πόθο του Don Nelson. Τότε ξεκίνησε και η "περιπέτεια" του Γερμανού στο Dallas. Η πρώτη του σεζόν στο NBA δεν ήταν αυτό που θα αποκαλούσε κανείς, ονειρικό σενάριο. Ο Γερμανός F δεν εντυπωσίασε από την πρώτη του στιγμή στην λίγκα τελειώνοντας την rookie χρονιά του με 8.2 πόντους και 3.4 ριμπάουντ, αφήνοντας πίσω του μια μέτρια πρώτη εντύπωση. H συνέχεια όμως ήταν τελείως διαφορετική.

Ο Nowitzki εκτόξευσε τους αριθμούς του στη δεύτερη του σεζόν στο Dallas, πηγαίνοντας από τους 8.2 στους 17.5 πόντους και από τα 3.4 ριμπάουντ στα 6.5, ενώ αύξησε τον χρόνο συμμετοχής του κατά 15 ολόκληρα λεπτά σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Όλα πλέον άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους. Ο Nowitzki εξέλιξε το παιχνίδι του, έγινε All-Star και άρχισε πλέον να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους νέους της λίγκας. Μάλιστα μαζί με τον Steve Nash, συνέθεταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δίδυμα ψηλού-κοντού, χωρίς όμως δυστυχώς να πετύχουν κάτι το ουσιαστικό στα 6 χρόνια που υπήρξαν συμπαίκτες. Απλά ασταμάτητος.

Η φυγή του Steve Nash για το Phoenix και τους Suns το καλοκαίρι του 2004 αποδυνάμωνε την ομάδα στα μάτια των περισσότερων, οι οποίοι όμως υπολόγιζαν χωρίς τον Nowitzki. Ο All-Star PF πήγε το παιχνίδι του στο επόμενο επίπεδο, άρχισε πλέον να αποκτά έναν άλλο αέρα και θεωρούνταν δικαίως ένα επιθετικό υπέρ-όπλο.

Χρόνο με το χρόνο ο Γερμανός αστέρας βελτίωνε το παιχνίδι του και μετατρεπόταν σε εφιάλτης για κάθε αντίπαλη άμυνα. Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας σε όλες τις επιτυχίες της, οδηγώντας τους Mavs μάλιστα στους Τελικούς του NBA το 2006. Εκεί μπορεί να έχασε από τους Miami Heat του Dwyane Wade και του Shaquille O'Neal, όμως ακόμα και σήμερα υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν πως οι Heat ευνοήθηκαν σε εκείνους Τελικούς από την διαιτησία. Την επόμενη χρονιά αναδείχθηκε MVP της κανονικής περιόδου, ενώ και για τα επόμενα χρόνια συνέχισε να αποτελεί "πονοκέφαλο" για αντίπαλους παίκτες και προπονητές. Τα εξαιρετικά νούμερα δεν έφερναν κάποια ανάλογη επιτυχία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Nowitzki... Όλα αυτά άλλαξαν το 2011. Όταν ο Dirk κατάφερε το θεωρητικά ακατόρθωτο. Κόντρα σε όλους και σε όλα.

Το 2011 σαν ημερομηνία θα ακολουθεί για πάντα το όνομα του Nowitzki. Ήταν η σεζόν που ο Γερμανός πέρασε στα βιβλία της ιστορίας, κάνοντας κάτι που ελάχιστοι τότε περίμεναν. Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το φινάλε της κανονικής περιόδου 2010/2011 έβρισκε τους Mavericks στην τρίτη θέση της περιφέρειας με ρεκόρ 57-25. Στα Playoffs πέταξαν εκτός συνέχειας κατά σειρά τους Blazers, τους Lakers (sweep), και τους Thunder για να φτάσουν μέχρι τους Τελικούς του NBA. Εκεί όπου τους περίμενε η τεράστια πρόκληση. Η Super Team που είχαν δημιουργήσει οι Heat με τους James, Wade και Bosh να μοιάζουν απροσπέλαστο εμπόδιο για το δρόμο προς τον τίτλο. Ο Dirk βέβαια, είχε αντίθετη άποψη! Ο 33χρονος τότε Nowitzki έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του σε εκείνους Τελικούς έχοντας 26 πόντους και 9.7 ριμπάουντ, σε 40.4 λεπτά συμμετοχής. Ήταν το Α και το Ω στην επίθεση της ομάδας, πέτυχε τεράστια σουτ και χάρισε το πρωτάθλημα, ένα και μοναδικό ως τώρα στην ιστορία των Mavericks, στην ομάδα της καρδιάς του. Πήρε το MVP των Τελικών και κέρδισε τον σεβασμό και του πιο απαιτητικού φίλου του NBA. Το φινάλε.

Τα επόμενα χρόνια, αυτά μετά την κατάκτηση του τίτλου, συνεχίστηκαν χωρίς κάποια τρανταχτή επιτυχία. Πλέον ο χρόνος άρχισε να επηρεάζει το παιχνίδι του παίκτη των Mavericks, που ομολογουμένως δεν ήταν ούτε αθλητικός, ούτε δυνατός όσο ένα μέσος ψηλός στη λίγκα καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας. Επέλεξε να αποχωρήσει από τα παρκέ σε ηλικία 41 ετών, εχοντας σιγά σιγά ασπαστεί τον ρόλο του δασκάλου, του μέντορα ή ακόμα καλύτερα, του πατέρα προς τους νεαρούς παίκτες του Dallas.

Έκλεισε την καριέρα του, χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, τιμές, δόξες και λοιπά.

Δεν ήταν ποτέ του στυλ του, δεν ήταν ποτέ του χαρακτήρα του. Σίγουρα ο Dirk θα μπορούσε να έχει κατακτήσει πολλά περισσότερα στην καριέρα του.

Θα μπορούσε να έχει ακόμα πιο πολλά δαχτυλίδια, όμως επέλεξε έναν διαφορετικό δρόμο.

Αυτόν της αφοσίωσης. Κάτι που δεν επιλέγουν πλέον πολλοί αθλητές, με τους "ρομαντικούς" του σπορ να αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Ο Nowitzki αποχωρώντας, έκλεισε έναν τεράστιο κύκλο παικτών στην ιστορία του πρωταθλήματος.

Και εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα για όλες αυτές τις στιγμές μαγείας που μας χάρισε.

BONUS: Ακούγοντας το όνομα του, πάντα θα έρχεται στο μυαλό η εικόνα με το τέλειο fade-away, στηριζόμενο στο ένα πόδι. Μια από τις χαρακτηριστικότερες κινήσεις όλων των εποχών.

Thank you, Dirk!