To παιχνίδι, αλλάζει!

Με αφορμή τις -υπερβολικές ίσως- δήλωσεις που γίνονται κατάκαιρούς, ότι τη σήμερον ημέρα αυτό που παίζεται δεν είναι μπάσκετ και πως η ομορφιά του παιχνιδιού έχει χαθεί, εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού και των πολλών τριπόντων, αποφάσισα να πω μερικά πράγματα και να το τοποθετηθώ με επιχειρήματα επί του θέματος. Αρχικά, ας παραθέσουμε τα λόγια του μέγιστου Gregg Popocivich, που κατά καιρούς έχει εκφράσει τις ενστάσεις ως προς το σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού, τα οποία άλλωστε συμπυκνώνουν ουσιαστικά τα πιστεύω των ομοϊδεατών: "Το παιχνίδι της ρακέτας έχει τελειώσει. Στις μέρες μας, υπάρχει μεγάλη προσοχή στο τρίποντο. Αν βάλεις τρίποντα και οι άλλοι δεν τα βάλουν, κέρδισες. Τόση επίδραση έχει το τρίποντο. Το σιχαίνομαι, πάντα το έκανα. Σιχαίνομαι τα σουτ τριών πόντων, εδώ και 20 χρόνια. Ας βάλουμε και τετράποντο. Γιατί αν όλοι αγαπούν το τρίποντο, θα τους αρέσουν και τα τετράποντα. Οι άνθρωποι θα ξεσηκώνονται και με τα πεντάποντα. Θα είναι τέλεια. Δεν υπάρχει μπάσκετ πλέον, δεν υπάρχει ομορφιά σε αυτό. Είναι βαρετό!

Η άποψη του θρυλικού προπονητή των "Σπιρουνιών" είναι σίγουρα τραβηγμένη, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι 100% λανθασμένη. Φυσικά το τρίποντο, επηρεάζει το σημερινό NBA και κατ' επέκταση το μπάσκετ, όσο ποτέ άλλοτε. Και γιατί όχι άλλωστε, καθώς αν έχεις τα σωστά εργαλεία για να υποστηρίξεις κάτι τέτοιο μέσα στο παρκέ, ποιος ο λόγος να μην το κάνεις;; Είναι τρομερό να παρακολουθείς το ολοκληρωτικό μπάσκετ που παίζουν οι Golden State Warriors, με το τέλειο spacing στην επίθεση, την ομοιογένεια, τον αλτρουισμό και την πληρότητα που διαθέτουν σε όλες τις θέσεις. Το NBA είχε, έχει και θα έχει πάντα, την τάση και την ανάγκη να εξελίσσεται. Το μπάσκετ των περασμένων δεκαετιών, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το στυλ παιχνιδιού που παρακολουθούμε στις μέρες μας. Μπορεί κανείς μάλιστα να πει, πως το μπάσκετ, αλλάζει ανά δεκαετίες. Και όντως, αυτή είναι η αλήθεια. Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Χωρίς να έχει την παραμικρή σημασία, αν αυτή η αλήθεια είναι αρεστή στα μάτια του Gregg Popovich ή αν ακούγεται "εντάξει" στα αυτιά του κάθε φιλάθλου της "πορτοκαλί θεάς". Από τους Celtics του Bill Russell, στο Showtime των Lakers και από εκεί στην κυριαρχία του Jordan. Στον Shaq και τον Kobe, στο μοντέλο-πρότυπο των Spurs, τον LeBron James και σήμερα, στους μοναδικούς Warriors, διακρίνονται τεράστιες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Από την τακτική, την προετοιμασία μέχρι και την λογική του αθλήματος. Το μπάσκετ φεύγει από την ρακέτα και πηγαίνει στην περιφέρεια.

Το μπάσκετ αλλάζει και πηγαίνει από τα χέρια των ψηλών, σε αυτά των κοντών.

Όλα καλά ως εδώ.

Πλέον η αθλητικότητα είναι το υπ' αριθμόν ένα ζητούμενο, με τη μάθηση των βασικών του αθλήματος να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Και κάπου εδώ, ακριβώς σε αυτό το σημείο, θα συμφωνήσω με τα λόγια του Popovich. Όντως η ομορφιά, αρχίζει και σβήνει από ορισμένους τομείς. Ελάχιστοι είναι οι ψηλοί, που θα μείνουν μέσα στη ρακέτα και θα κυριαρχήσουν με τα σωματικά τους προσόντα. Οι παίκτες ενεργούν πρώτα με το ένστικτο και ύστερα με το μυαλό, ανεξαρτήτου θέσης. Το τέμπο των παιχνιδιών από γρήγορο και ελκυστικό, ξεφεύγει πολλές φορές από τα όρια και γίνεται ανοργάνωτο και αντιαισθητικό. Η δήλωση μπορεί να είναι στοχευμένη, μπορεί και όχι. Ίσως τα λόγια του Popovich να πηγαίνουν προς πάσα κατεύθυνση, με σκοπό να θίξουν την μπασκετική μόδα της εποχής. Το μπάσκετ είναι έτσι διαμορφωμένο το 2020, με τα θετικά του και τα αρνητικά του. Ποιος ξέρει όμως, πως θα είναι σε δέκα ή και περισσότερα χρόνια από τώρα..; Πιθανότατα να μην υπάρχουν θέσεις. Οι παίκτες να έχουν μια παρόμοια σωματοδομή και όλοι τους στο περίπου, να διαθέτουν τις ίδιες ικανότητες.

Μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα όμως, σε δέκα ή και περισσότερα χρόνια, πρέπει κάποιος να νικήσει το σημερινό στυλ παιχνιδιού. Και να το νικήσει με αυτό που θεωρεί ο ίδιος σωστό, όμορφο, ελκυστικό, ενδιαφέρον και πάνω από όλα κατά την άποψη του, μπάσκετ. Όταν συμβεί αυτό, τότε η δήλωση του Popovich θα μοιάζει πιο σωστή και σίγουρα περισσότερο λογική. Για την ώρα μπορούμε απλά να καθίσουμε και να απολαύσουμε το θέαμα που μας προσφέρουν οι τωρινοί αστέρες της λίγκας. Εξάλλου, ποτέ και τίποτα, δεν είναι τέλειο για όλους!