top of page

Ένα αστέρι που δεν λάμπει.

  • Ευθύμης Λαβαντσιώτης.
  • Nov 16, 2018
  • 4 min read

Διανύει το 34ο έτος της ηλικίας του και έπειτα από 16 σεζόν στο NBA, 10 All-Star Games, αμέτρητους πόντους και εκατοντάδες εκπληκτικές φάσεις που θα θυμόμαστε, η καριέρα του εκ πρώτης όψεως κρίνεται ως άκρως επιτυχημένη. Αρκετός κόσμος βέβαια υποστηρίζει το αντίθετο, χαρακτηρίζοντας τον ως αποτυχημένο, υπερεκτιμημένο και φιλοχρήματο. Η αλήθεια μοιάζει να βρίσκεται κάπου στην μέση των δύο απόψεων, γύρω από το όνομα του Carmelo Anthony. Ενός παίκτη που είχε όλα τα φόντα να κατακτήσει τα πάντα, όμως μερικές λάθος αποφάσεις και η συνήθεια του να αδικεί τον... Carmelo τον άφησαν πίσω. Έπαιξε μπάσκετ για να σωθεί.

Γεννήθηκε σε μια αρκετά κακόφημη γειτονιά του Brooklyn, την Red Hook. Ο πατέρας του, Carmelo Iriarte γόνος Πορτορικανών που είχαν μεταναστεύσει στο Μανχάταν, πέθανε από καρκίνο όταν ο μικρός Carmelo ήταν μόλις δύο ετών. Το βάρος της οικογένειας έπεσε στην μητέρα του Mary Anthony, που έπρεπε πλέον να μεγαλώσει μόνη της τρία μικρά παιδιά. Στα οκτώ του χρόνια, ο ίδιος και η οικογένεια του μετακόμισαν στην Δυτική Βαλτιμόρη. Εκεί όπου το έγκλημα και τα ναρκωτικά άνθιζαν, ο Anthony θα έπρεπε να μεγαλώσει και να βγάλει τα λεφτά του καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων και πουλώντας αναψυκτικά σε ηλικία μόλις 10 ετών. Ένιωθε βασιλιάς με 30 δολάρια στην τσέπη κάθε μέρα και το μπάσκετ ήταν γι' αυτόν μια ασχολία που θα τον οδηγούσε μακριά από την σκληρή ζωή των δρόμων της Βαλτιμόρης. Όταν ο Anthony μεγάλωσε και πήρε απότομα ύψος το μπάσκετ έγινε η πρώτη επιλογή στην ζωή του. Φοίτησε αρχικά Towson Catholic, ένα σχολείο που είχε δίδακτρα 5.800 δολάρια το χρόνο και καθολικούς κανόνες συμπεριφοράς. Εκεί δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί με τα "πρέπει" της προσέλευσης, της ένδυσης και της συμπεριφοράς που του επέβαλαν. Αν και με την ομάδα μπάσκετ τα πήγαινε εξαιρετικά γράφοντας πολύ καλά νούμερα, ήταν ανεπιθύμητος για χίλιους άλλους λόγους. Αργούσε στην τάξη, τις περισσότερες μέρες απουσίαζε, έπαιρνε αποβολές και γενικά δεν πήγαινε μαζί με το σύστημα του σχολείου. Συνέχισε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση του στο Oak Hill Academy και παρ' ότι σκέφτηκε να κάνει απευθείας το άλμα στο NBA λόγο κακών βαθμών, έδωσε εκ νέου εξετάσεις και πήρε τελικά την πλήρη υποτροφία που το έδινε το Syracuse. Με τους "Πορτοκαλί" κατέκτησε το κολεγιακό πρωτάθλημα του 2003 και έπειτα έκανε το μεγάλο άλμα. Από εκλεκτός και All-Star, στο σφυρί.

Το Draft του 2003 είχε άπειρο ταλέντο. James, Wade, Bosh και φυσικά Anthony δημιουργούσαν μια τρομερή "φουρνιά" που σίγουρα προκαλούσε τρόμο με τις δυνατότητες της. Ο Anthony ήταν επιλογή των Denver Nuggets στο Νο.3, μιας ομάδας που την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει στην 14η θέση της Περιφέρειας με ρεκόρ 17-65. Ο Melo θα άλλαζε την μοίρα αυτής της ομάδας οδηγώντας την στα Playoffs από την πρώτη του κιόλας χρονιά. Ήταν ο απόλυτος ηγέτης, ο Star, αυτός που όλοι περίμεναν το κάτι ξεχωριστό. Έπαιξε εξαιρετικό μπάσκετ με την φανέλα των Nuggets. Ήταν νέος, αθλητικός και "πεινασμένος" για να καταφέρει πράγματα. Εξελίχθηκε και καθιερώθηκε ως παίκτης κορυφαίου επιπέδου, όμως δεν έκανε ποτέ το βήμα παραπάνω με την ομάδα. Είτε γιατί δεν είχε τα κατάλληλα εφόδια(συμπαίκτες), είτε γιατί ο ίδιος έπεφτε πολλές φορές σε έναν ανώτερο αντίπαλο, όπως το 2009 κόντρα στους Lakers και τον Kobe Bryant. Στο ξεκίνημα της σεζόν 2010-2011 ο Anthony ζήτησε να γίνει ανταλλαγή από τους Nuggets. Η ομάδα που επιθυμούσε να παίξει ήταν οι Knicks, με τους Nets, τους Rockets και τους Hawks να δηλώνουν επίσης ενδιαφέρον για τον παίκτη. Τελικά η ανταλλαγή ολοκληρώθηκε και ο All-Star F γινόταν πλέον παίκτης των Νεϋορκέζων, με τρεις ομάδες και δώδεκα παίκτες να συμμετέχουν ώστε να ολοκληρωθεί το deal. Τα άκαρπα χρόνια στη Νέα Υόρκη και τα λάθη.

Στη Νέα Υόρκη δεν τα κατάφερε όπως θα ήθελε. Μπορεί να αγαπήθηκε όσο λίγοι από το κοινό των Knicks, όμως στο τέλος της ημέρας ο απολογισμός είναι πενιχρός. Αποκλείστηκε δύο φορές στον 1ο γύρο των Playoffs από Celtics και Heat αντίστοιχα, ενώ στην κορυφαία θεωρητικά χρονιά του στην ομάδα πήγε μέχρι τον 2ο γύρο όπου έπεσε πάνω στους εξαιρετικούς τότε Pacers και αποκλείστηκε. Την σεζόν 2013-2014 έμπαινε στην τελευταία χρονιά του συμβολαίου του που είχε υπογράψει από τους Nuggets και σε συνδυασμό με την κάκιστη πορεία της ομάδας εκείνη την χρονιά, όλοι περίμεναν από αυτόν να αποχωρήσει το καλοκαίρι. Είχε την ευκαιρία στην Free Agency του 2014 να πάει από την μια στους Bulls που είχαν δημιουργήσει ήδη ένα εξαιρετικό σύνολο με Rose, Butler, Noah, Gibson, Gasol και Mirotic, ενώ από την άλλη τον ήθελαν και οι Houston Rockets που είχαν ήδη στο ρόστερ τους δύο τρομερούς παίκτες, τους Harden και Howard θέλοντας με την προσθήκη το Anthony να δημιουργήσουν τη δική τους Big-3. Τελικά έμεινε στους Knicks, υπογράφοντας μάλιστα με την ομάδα πενταετές συμβόλαιο σπαταλώντας έτσι τα πιο παραγωγικά μπασκετικά του χρόνια σε ένα μέτριο franchise. Ανεπιθύμητος, "σκουριασμένος" και η υπερβολή...

Τα τελευταία δύο χρόνια ο Carmelo ζει τον απόλυτο εφιάλτη. Γίνεται ανεπιθύμητος όπου και αν παίξει, χλευάζεται από τον οποιοδήποτε, δεν εισπράττει το σεβασμό που ομολογουμένως του αξίζει, με το ίδιο το NBA και τα αμερικάνικα μέσα να θέλουν να τον παρουσιάσουν ως... ανίκανο πλέον για το σημερινό NBA. Η αλήθεια είναι πως ο Anthony ποτέ δεν δούλεψε τις αδυναμίες του. Επαναπαύτηκε στο έμφυτο ταλέντο που είχε ως επιθετικός και δεν έμαθε ποτέ του να λειτουργεί μέσα από το σύστημα της ομάδας. Δεν υπήρξε ποτέ καλός αμυντικός και σίγουρα δεν είναι και ο πιο αλτρουιστής συμπαίκτης που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Ακόμα κι' έτσι υπήρξε απολαυστικός στα καλά του χρόνια και είναι ένας από τους καλύτερους σκόρερς που έχει δει το σύγχρονο μπάσκετ. Ο ίδιος φαίνεται, ότι δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως τα "όργια" που έκανε στο παρελθόν δεν μπορεί να τα κάνει πλέον. Βάση ταλέντου, είναι δεδομένο ότι είναι καλύτερος από τον μέσο παίκτη που βρίσκεται αυτή την στιγμή στην λίγκα και κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Το στενάχωρο είναι ότι ο Anthony εδώ και χρόνια αμφισβητεί διαρκώς την αξία του. Δεν δίνει στον εαυτό την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα, επειδή δεν θέλει να συμβιβαστεί με την ιδέα του βοηθητικού σε μια ομάδα.

Τον "πατέρα χρόνο" δυστυχώς δεν τον κέρδισε κανένας αθλητής και το πλήρωμα αυτού μοιάζει να είναι πιο κοντά από ποτέ για τον Anthony, αν δεν αλλάξει σύντομα το "τσιπάκι" του και την νοοτροπία του. Έστω και τώρα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ που λέει και ο λαός.


 
 
 

Comments


Featured Posts
Check back soon
Once posts are published, you’ll see them here.
Recent Posts
Archive
Search By Tags
Follow Us
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square

© 2023 by Name of Site. Proudly created with Wix.com

bottom of page