Χειροκροτήστε τον, του αξίζει!

O νεότερος MVP και άλλοτε All-Star μου έδωσε μια εξαιρετική πάσα μετά την εμφάνιση του κόντρα στους Utah Jazz. Η 50άρα του απέναντι στο σύνολο του coach Snyder, μου δίνει την ευκαιρία να γράψω όλα όσα νιώθω και σκέφτομαι, για έναν παίκτη που αξίζει το χειροκρότημα και τον θαυμασμό μας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.

Ο Derrick Rose δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση παίκτη. Από τα πάντα στο τίποτα και από το τίποτα, στην μάχη με τους "δαίμονες" που τον κυνηγάνε καθ' όλη την διάρκεια της καριέρας του. Φυσικά, δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν καθώς η μπασκετική του αξία είναι σε όλους γνωστή. Όμως δεν το κάνει για τους επικριτές του, το κάνει για τον εαυτό του. Και αυτή είναι η διαδρομή του. "0 to 100 (and back to 0), real quick."

O Rose μπήκε στις ζωές των φίλων του NBA το καλοκαίρι του 2008. Πρώτη επιλογή από τους Chicago Bulls στο Draft και γέννημα θρέμμα της πολιτείας του Illinois, ο νεαρός G έμπαινε στη λίγκα με την ταμπέλα του κορυφαίου παίκτη της γενιάς του να τον ακολουθεί. Και όχι άδικα, καθώς θα δικαίωνε αυτόν τον άτυπο τίτλο που του δόθηκε με τις επιδόσεις του εντός των τεσσάρων γραμμών λίγους μήνες αργότερα. Από τα πρώτα του κιόλας βήματα του στο NBA, o Rose έδειχνε ότι ήταν προορισμένος για να γίνει σπουδαίος. Κορυφαίος rookie της χρονιάς την σεζόν 2008-2009, All-Star από την δεύτερη χρονιά και MVP της λίγκας το 2011, όντας ο νεότερος στην ιστορία του πρωταθλήματος. Όλα έδειχναν ιδανικά, ο Rose είχε κατακτήσει σχεδόν τα ΠΆΝΤΑ εκτός από το πρωτάθλημα, μέσα σε τρεις χρονιές επαγγελματικού μπάσκετ. Μπαίνοντας στην τέταρτη σεζόν του επέκτεινε το συμβόλαιο του με τους Bulls τον Δεκέμβριο του 2011 έναντι $94.8 εκατομμυρίων, ενώ δύο μήνες αργότερα θα έβαζε επίσης φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα συμβόλαιο με την αθλητική εταιρεία Adidas, που θέλησε να επενδύσει πάνω του τις ελπίδες της για την "απογείωση" του μπασκετικού της τμήματος.

Το hype που επικρατούσε γύρω από το όνομα του ήταν κάτι το αδιανόητο, όλοι τον λάτρευαν και όλοι τον θαύμαζαν. Ο νεαρός Rose ζούσε το απόλυτο όνειρο, μέχρι τις 12 Μαΐου του 2012. Κάπου εκεί ξεκίνησαν οι εφιάλτες. Οι τραυματισμοί και η ανταλλαγή.

Το παιχνίδι της 12ης Μαΐου απέναντι στους Philadelphia 76ers δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Σε αυτό το παιχνίδι, όλο του το μπασκετικό στυλ που είχε ως τότε διαλύθηκε μαζί με τον ευαίσθητο αριστερό χιαστό του. Μοιραία και ο ίδιος ήξερε πως τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Η εκρηκτικότητα του σταδιακά άρχισε να χάνεται, η ταχύτητα του δεν ήταν όπως παλιά και πάνω απ' όλα, ο τσαμπουκάς και το θράσος που τον ξεχώριζαν, αντικαταστάθηκαν από τον φόβο και τις νωχελικές κινήσεις. Έχασε όλη την επόμενη σεζόν, με τους Bulls να μην θέλουν να ρισκάρουν την επιστροφή του καθώς ούτε ο ίδιος δεν ένιωθε 100% έτοιμος. Έμελλε να επιστρέψει στις 5 Οκτωβρίου του 2013 σε ένα ματς της Pre-Season απέναντι στους Pacers. Μετά το παιχνίδι δήλωσε: "Είμαι πολύ πιο εκρηκτικός τώρα. Ειδικά όταν πηγαίνω προς το καλάθι. Νομίζω πως παίρνω πιο εύκολα την επαφή. Τεστάρω τα άλματα μου, έχω βελτιώσει το άλμα μου κατά 13 εκατοστά". Στις 22 Νοεμβρίου του 2013, διαλύει το δεξιό του μηνίσκο και μένει εκτός για το υπόλοιπο της χρονιάς. Νέο χειρουργείο στον ίδιο τραυματισμό το Φεβρουάριο του '15... Οι τραυματισμοί δεν έλεγαν να αφήσουν τον Rose σε ησυχία, με τον παίκτη των Bulls να μην θυμίζει πλέον τον παλιό καλό του εαυτό. Τον Ιούνιο του 2016 ένας τεράστιος κύκλος θα έκλεινε για δύο πλευρές. Οι Bulls αποφασίζουν να πορευτούν χωρίς τον μέχρι τότε ηγέτη τους, παραχωρώντας με ανταλλαγή στους NY Knicks. Η καλή χρονιά στην Νέα Υόρκη, η απαξίωση και η ευκαιρία των Wolves.

Στην Μέκκα του μπάσκετ, την Νέα Υόρκη, ο D-Rose δεν θα τα πάει καθόλου άσχημα. Μένει υγιής για πρώτη φορά μετά την MVP σεζόν του και τα πηγαίνει εξαιρετικά γράφοντας 18 πόντους και 4.5 τελικές πάσες σε 64 παιχνίδια συνολικά.

Την σεζόν 2017-2018, αποφασίζει να μεταφέρει την εμπειρία του και το ταλέντο του στους Cleveland Cavaliers του LeBron James. Τα πράγματα για μια ακόμη φορά δεν κυλάν όπως θα περίμενε, ορισμένοι τραυματισμοί τον θέτουν και πάλι εκτός πλάνων του προπονητή, με τους Cavs να παίρνουν την απόφαση να τον ανταλλάξουν στους Utah Jazz - "θύμα" της πενηντάρας του Rose - οι οποίοι με την σειρά τους τον αποδεσμεύουν δύο μέρες μετά. Κάπου εκεί, συγκεκριμένα στις 8 Μαρτίου του έτους που διανύουμε, έρχονται οι Timberwolves να του προσφέρουν ένα συμβόλαιο για το υπόλοιπο της σεζόν. Ο "ταλαιπωρημένος" G γνώριζε πολύ καλά, πως η συγκεκριμένη ευκαιρία θα ήταν μια από τις τελευταίες που θα είχε. Αποδίδει τρομερά στη σειρά με τους Houston Rockets στον πρώτο γύρο των Playoffs και "αναγκάζει¨κατά αυτόν τον τρόπο τους Wolves να τον διατηρήσουν στις τάξεις τους. Στα πρώτα 7 παιχνίδια της φετινής σεζόν ο Rose είχε αριθμούς κοντά στους 14 πόντους και τις 4 ασίστ. Μέχρι να φτάσουμε στον αγώνα με τους Jazz. H βραδιά της καριέρας του και το "μήνυμα".

Η χθεσινή εμφάνιση του Rose προκάλεσε "σεισμό" στις τάξεις του μαγικού κόσμου του NBA. Όλη η μπασκετική υφήλιος έσπευσε να βγάλει το καπέλο στον παίκτη της Minessota μετά την εκκωφαντική εμφάνιση του. Χειροκροτήθηκε, δάκρυσε, λύγισε. Απέδειξε σε όλους ότι η προσπάθεια, η σκληρή δουλειά και η αυταπάρνηση ανταμείβονται. Έκανε τους πάντες να ασχοληθούν για ακόμα μια βραδιά με το άστρο του, σηκώνοντας τους από καρέκλες και καναπέδες για να τον χειροκροτήσουν.

Ο ίδιος είχε δηλώσει λίγες μέρες νωρίτερα, πως οι περισσότεροι στη θέση του θα είχαν ήδη πάει σπίτι τους και θα απολάμβαναν την "σύνταξη" τους. Αυτός όμως όχι. Γιατί; Γιατί πολύ απλά είναι γεννημένος για τα δύσκολα. Ήταν, είναι και θα είναι Star. Όχι τόσο στο παρκέ, αλλά στην ποιότητα και την νοοτροπία του χαρακτήρα του. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν περιμένουμε από τον Rose να βάζει σε κάθε παιχνίδι 30 και 40 πόντους και ούτε απαιτούμε κι' άλλες τέτοιες βραδιές μπασκετικής μαγείας, όσο όμορφο και αν είναι. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο της υπόθεσης άλλωστε. Το συμπέρασμα που προκύπτει από την "μαγική" βραδιά αυτού του τεράστιου παίκτη είναι ένα. "Μην τα παρατάς, συνέχισε να ωθείς τον εαυτό σου να αγγίξει τα όρια του και στο τέλος της ημέρας, θα δικαιωθείς."