<<ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΝ(ΤΖΙ)>>

Αυτή πιστεύω ότι θα ήταν η απάντηση των περισσοτέρων κατοίκων του Chicago, εάν κάποιος που ήθελε να κάνει ένα αφιέρωμα στους μπασκετμπολίστες που γεννήθηκαν στην πόλη(Isiah Thomas,Tim Hardaway,Derrick Rose κ.α.) τούς ρωτούσε, ποιος θα έπρεπε να είναι ο πρώτος με τον οποίο θα έπρεπε να ασχοληθεί. Γιατί, ακόμα και σήμερα -34 χρόνια μετά τον θάνατό του- ο Ben Wilson θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος παίκτης που γεννήθηκε στην ''πόλη των ανέμων'', παρόλο που δεν πρόλαβε ποτέ να παίξει στα παρκέ του NBA.

Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1967 ένα από τα τρία αγόρια που απέκτησαν οι Βen Wilson Sr και Mary Gunter, η οποία είχε δύο παιδιά από προηγούμενο γάμο.

Από πολύ μικρή ηλικία ήταν εμφανές ότι ο μικρός Benji είχε εκ φύσεως μία ιδιαίτερη σχέση με την πορτοκαλί θεά καθώς ξεχώριζε από τους συνομιλήκους του τόσο

στο Γυμνάσιο όσο και στα διάφορα καλοκαιρινά camp που διεξάγονταν στο Chicago.

CHAPTER:SIMEON

Το 1981 ο ύψους 1.86 Benji συμμετέχει για πρώτη φορά στο γυμνασιακό πρωτάθλημα με το άσημο Γυμνάσιο του Simeon.

<<Εκείνη την περίοδο δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ο Benji επέλεξε το Simeon και πώς θα μπορούσε να αναδειχθεί μέσα από αυτό. Αργότερα κατάλαβα ότι οι μεγάλοι παίκτες επιζητούν τις προκλήσεις, δεν τις αποφεύγουν>>

αναφέρει ο Paul Wilkerson, ο άνθρωπος που συνέβαλλε στην ''ανακάλυψη'' του BJ.

Τη σεζόν 1982-1983 είναι ο μοναδικός δευτεροετής στη σύνθεση της ομάδας, όμως η χρονιά της έκρηξης είναι η επόμενη (1983-1984), καθώς πρωτοστατούντος του υποφαινόμενου το Simeon καταφέρνει να γίνει το πρώτο δημόσιο Γυμνάσιο του Chicago που κατακτά το πρωτάθλημα της πολιτείας του Illinois.

Η βελτίωση του παιχνιδιού του, συγκριτικά με την πρώτη του γυμνασιακή χρονιά, είναι ραγδαία όπως επίσης και η ανάπτυξη του κορμιού του.

Μέσα σε τρία χρόνια έχει φτάσει τα 2.05 όμως παρ' όλα αυτά συνεχίζει να αγωνίζεται στη θέση του PG ,όντας ταχύτατος, ικανότατος πασέρ και χειριστής της μπάλας

κι εκπληκτικός shooter.

Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο συμπαίκτης του στο Simeon και μετέπειτα NBAer Νick Anderson:<<Ο Benji ήταν ο Magic Johnson αλλά με jump shoot.Είχε όλο το πακέτο. Παίζαμε πολλές φορές 1-1 και πάντα με νικούσε>>.

Το καλοκαίρι του '84 ο Wilson προσκαλείται στο Athletes For Better Education camp στο New Jersey, ένα camp στο οποίο συμμετέχουν οι καλύτεροι αθλητές όλης της χώρας και πραγματοποιείται παρουσία σκάουτερς και προπονητών. Μετά το πέρας του camp ανακηρύσσεται κι επίσημα ως ''ο καλύτερος παίκτης της χώρας'' .

Όλα δείχνουν πως βρίσκεται στην καλύτερη φάση της ζωής του. Η επόμενη χρονιά είναι η τελευταία του στο γυμνάσιο και όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι το πιο πιθανό είναι να οδηγήσει το Simeon στην κατάκτηση ενός ακόμα τίτλο. Επιπλέον στα χέρια του έχει ήδη προτάσεις από τα κολλέγια του Illinois και της Indiana και συνεπώς η προοπτική της κολλεγιακής και όχι μόνο καριέρας είναι ορθάνοιχτη....

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 1984

Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος, δύο πρωτοετείς μαθητές άλλου Γυμνασίου οι Billy Moore και Omar Dixon περιφέρονταν κ ί στον προαύλιο χώρο ψάχνοντας έναν μαθητή του Simeon που είχε κλέψει 10$ από τον ξάδερφο του Moore.

Γι' αυτό τον λόγο (!) ο Moore είχε μαζί του ένα 22αρι πιστόλι τύπου Caliber.

Την ίδια στιγμή ο Ben δεν απολαμβάνει το μεσημεριανό φαγητό μαζί με τους φίλους του αλλά βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του σχολείου, λογομαχώντας για πολλοστή φορά με την κοπέλα και μητέρα του παιδιού του Jetun Rush, η οποία -για ανεξήγητους ακόμα λόγους- δεν τον άφηνε να βλέπει το παιδί του. Μετά από μία σύντομη λεκτική διαμάχη η Rush αρχίζει να κατευθύνεται προς το κτίριο του σχολείου, ενώ ο Wilson φανερά εκνευρισμένος την ακολουθά. Για κακή του τύχη όμως.... πέφτει στον Billy Moore.

Το τι συνέβη τις επόμενες στιγμές παραμένει ακόμα άγνωστο.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της υπόθεσης οι Moore και Dixon υπό την απειλή του πιστολιού αποπειράθηκαν να κλέψουν το πορτοφόλι του Wilson .Σύμφωνα με τον Mοore, o Wilson έπεσε κατά λάθος επάνω του κι αντί να του ζητήσει συγγνώμη άρχισε να τον βρίζει .

Το σίγουρο πάντως στην υπόθεση είναι ένα. Ο Moore, είτε προκειμένου να τον ληστέψει, είτε επειδή πιθανόν φοβήθηκε τις επιθετικές προθέσεις του θηριώδους Wilson τράβηξε τρεις φορές τη σκανδάλη.... Η μία σφαίρα βρίσκει τον Wilson στο συκώτι, ενώ μια δεύτερη τον πετυχαίνει στην κεντρική αρτηρία, προκαλώντας ακατάσχετη αιμορραγία.

Η άμεση δράση ειδοποιείται σχεδόν αμέσως όμως το ασθενοφόρο θα φτάσει 45 λεπτά μετά. Η τραγική ακολουθία όμως δεν ολοκληρώνεται εδώ. Ο Wilson μεταφέρεται στο κοντινότερο νοσοκομείο St.Bernard. Το νοσοκομείο αυτό όμως δεν διαθέτει χειρουργό κι έτσι μέχρι να έρθει ο κατάλληλος γιατρός περνούν άλλες 2.5 περίπου ώρες!

Το βράδυ της ίδιας μέρας οι συμπαίκτες του στο εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν κερδίζουν με 71-50 και αφιερώνουν την νίκη στον συναθλητή τους που παλεύει για να κρατηθεί στη ζωή.

Δυστυχώς όμως Benji αυτή τη φορά δεν καταφέρνει να βγει νικητής. Την επομένη στις 9:00 το πρωί ανακοινώνεται κι επίσημα ο θάνατός του.

H κηδεία του στην οποία παρευρέθηκαν περίπου 10.000 άνθρωποι διήρκησε σχεδόν 12 ώρες.

Oι Billy Moore και Omar Dixon καταδικάστηκαν σε 40 και 30 αντίστοιχα ,χρόνια κάθειρξης. Αμφότεροι αποφυλακίστηκαν, ο μεν Dixon το 2000, ενώ ο Moore το 2005.

Η μοίρα του Benji λοιπόν δεν διέφερε καθόλου από αυτή του 20% των Αφροαμερικανών που σκοτώνονται πριν τα 26 τους χρόνια. Εν αντιθέσει όμως με την ηλικία του θανάτου του, η κληρονομιά που άφησε ειδικότερα στην κοινωνία του Chicago είναι πολύ μεγάλη. Η ζωή του ακόμα και σήμερα είναι σύμβολο ελπίδας για τους νέους ανθρώπους.

Το Simeon τιμητικά έδωσε το όνομά του στο γυμναστήριο της σχολής ενώ για τα επόμενα χρόνια η φανέλα με το νούμερο 25 φοριούνταν από τον καλύτερο παίκτη της ομάδας, μέχρι το 2009 όποτε και αποσύρθηκε.

Ο συμπαίκτης και κολλητός του φίλος Nick Anderson φορούσε το ν.25 καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, τιμώντας έτσι τον αδικοχαμένο φίλο του. Το ίδιο έπραξε και ο Derrick Rose -που σημειωτέον είναι ο τελευταίος παίκτης που φόρεσε τη το ν.25 στο γυμνάσιο του Simeon-όταν μετεγγράφηκε στους Knicks, ενώ ο συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο Jabari Parker που επίσης αποφοίτησε από το Simeon είχε ραμμένο το 25 στα παπούτσια του καθ' όλη τη διάρκεια της γυμνασιακής και κολλεγιακής του καριέρας, όπως επίσης και σε ορισμένα εξ' αυτών που φοράει ακόμα και σήμερα.

Συνοψίζοντας, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο μακριά θα είχε φτάσει με το ταλέντο και τη σκληρή δουλειά ο Ben Wilson. Πάντως, οι πρώην παίκτες του Chicago, και οι διακεκριμένοι προπονητές από όλη τη χώρα συμφωνούν, πως θα μπορούσε να έχει γίνει κάτι μεταξύ Magic Johnson με jump shoot και Kevin Garnett με ένα καλύτερο περιμετρικό παιχνίδι.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο Ben Wilson συγκαταλέγεται στη λίστα με τα μεγαλύτερα ''what if'' στην ιστορία του μπάσκετ.

ΥΓ: Την ιστορία του Benji δεν την ήξερα μέχρι πριν από ένα μήνα, όταν γύρω στις 03:30 το πρωί έτυχε να παρακολουθήσω ένα ντοκιμαντέρ του espn. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειές της. Εκείνο πάντως που σίγουρα θα μου μείνει, είναι το μότο ζωής του συγκεκριμένου ανθρώπου :

<<ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ>>.

Δεν ξέρω εάν ή ως ποιο βαθμό θα λειτουργήσει αλλά πιστεύω ότι σίγουρα αξίζει να προσπαθήσουμε να ζούμε προς αυτή την κατεύθυνση....