Dennis Rodman...ο κορυφαίος αμυντικός των 90's.

dennisrodman_original

ΛΙΓΑ ΛΌΓΙΑ ΓΙ'ΑΥΤΌΝ:

O Ντένις Κιθ Ρόντμαν είναι Αμερικανός πρώην καλαθοσφαιριστής, παλαιστής και ηθοποιός. Γεννήθηκε στο Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ στις 13 Μαΐου του 1961. Έχει ύψος 1,98 μέτρα και αγωνιζόταν ως σμολ φόργουρντ και πάουερ φόργουρντ. Επιλέχτηκε στην 27η θέση του ΝΒΑ Ντραφτ το 1986 από τους Ντιτρόιτ Πίστονς. Έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα NBA - δύο με τους Ντιτρόιτ Πίστονς τη διετία 1989-1990 και τρία με τους Σικάγο Μπουλς την τριετία 1996-1998. Ο Ρόντμαν ήταν ο πιο πολύχρωμος παίκτης στην ιστορία του NBA και αυτό δεν αφορά μόνο τα ρούχα, τα μαλλιά ή τα τατουάζ. Σε ένα ιδιαίτερα συντηρητικό πρωτάθλημα ο Ρόντμαν πάντα ξεχώριζε. Και μάλιστα σε εποχές πολύ πιο «δύσκολες» από τις σημερινές. Όμως, ξεχώριζε και αγωνιστικά: 7 συνεχόμενες σεζόν ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ του NBA, ενώ είναι 1ος στην ιστορία του NBA συνολικά σε rebound rate με 23.4 αλλά και 1ος στην ιστορία του NBA σε rebound rate σε μια σεζόν με 29.7.

Τα δεδομένα θα άλλαζαν ξαφνικά για τον Rodman, όπως πάντα στη ζωή του, αφού μέσα σε έναν χρόνο ψήλωσε 20 πόντους, με αποτέλεσμα να φτάσει να έχει ύψος 2.01 μέτρα! Κάπως έτσι, το μπάσκετ άρχισε να μπαίνει ξανά στην ζωή του, με τον ίδιο να δοκιμάζει την τύχη του σε ένα στο Gainseville Junior College. Πέρασε τα δοκιμαστικά, ωστόσο δεν του άρεσε τελικά και έφυγε, προτιμώντας να παίζει σε ανοιχτά γήπεδα.

Εκεί, άρχισε να κυκλοφορεί η φήμη του, παρά το γεγονός ότι 22χρονος πλέον Dennis απλώς έπαιζε με τους φίλους του. Και υπήρξε ένα Κολέγιο, το Southeastern Oklahoma State που αγωνιζόταν στην Περιφέρεια NAIA, που ενδιαφέρθηκε για αυτόν. Το πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσε να τον… βρει για να του προσφέρει υποτροφία, αφού ο Rodman δεν είχε σταθερή κατοικία, μένοντας… από εδώ κι από εκεί! Τελικά, ωστόσο, όταν έφτασε 22 χρονών, ένας άνθρωπος του Κολεγίου τον βρήκε και του πρόσφερε υποτροφία. Και, κάπου εκεί, θα άλλαζε η ζωή του.

Ο Rodman θα έμενε στο Κολέγιο για τρία χρόνια, αποφοιτώντας το 1986 έχοντας 24.4 πόντους και 17.8 ριμπάουντ μέσο όρο! Το μεγαλύτερο δώρο του ωστόσο ήταν η σχέση που απέκτησε με έναν συμφοιτητή του με το όνομα Bryne Rich, ο οποίος ήταν ένα μαζεμένο παιδί με τρομερά ψυχολογικά τραύματα, επειδή κάποτε είχε σκοτώσει κατά λάθος τον κολλητό του όταν εκπυρσοκρότησε το όπλο του. Ο Rodman όμως τον πήρε υπό την προστασία του. Και, στην συνέχεια, ήταν η οικογένεια του Rich που ουσιαστικά “υιοθέτησε”, τον Dennis, δίνοντάς του ένα σπίτι. Αφήνοντας πάντως στην άκρη τα… προσωπικά, ο Rodman θέλησε απλώς να πάει στο ΝΒΑ. Και πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι δεν περίμενε τί θα ακολουθούσε.

ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΝΒΑ:

Πηγαίνοντας στο ντραφτ του 1986, όντας ήδη 25 ετών, κανείς δεν ήξερε τί να περιμένει από τον Rodman. Εξαίρεση ωστόσο σε αυτή τη λογική αποτέλεσαν οι Pistons, οι οποίοι τον είχαν δει στο γνωστό τουρνουά του Portsmouth (ένα τουρνουά που αγωνίζονται μόνο παίκτες που είχαν ολοκληρώσει τον κύκλο σπουδών τους), όπου ο Rodman αναδείχτηκε Πολυτιμότερος παίκτης. Και φρόντισαν να αιφνιδιάσουν πολύ κόσμο, επιλέγοντάς τον στο Νο27. Το ΝΒΑ τον περίμενε.

Πηγαίνοντας σε μία ομάδα με ξεκάθαρη αμυντική ταυτότητα, ο Rodman προσαρμόστηκε άμεσα, καταφέρνοντας μόλις στην δεύτερη σεζόν του (1987/88) να γίνει πολύτιμος στο Detroit, έχοντας 11.6 πόντους (ρεκόρ καριέρας) και 8.7 ριμπάουντ μέσο όρο, κερδίζοντας παράλληλα την φήμη του σκληρού αμυντικού. Βασικά, ήταν ο πιο σκληρός αμυντικός της πιο σκληρής αμυντικής ομάδας του ΝΒΑ, με τους Pistons να κερδίζουν το προσωνύμιο “Bad Boys” χάρη στο σκληρό παιχνίδι τους. Και στη μέση όλων αυτών βρισκόταν ο Rodman!

Ο απόφοιτος του Κολεγίου του Southeastern Oklahoma State ταίριαξε γάντι στην φιλοσοφία του Detroit, έχοντας μία ξεκάθαρη αποστολή: Να μαρκάρει τον καλύτερο παίκτη των αντιπάλων, είτε αυτός λεγόταν Magic Johnson, είτε Michael Jordan, είτε Karl Malone! Ναι, τόσο καλός αμυντικός ήταν που μπορούσε να μαρκάρει τον οποιοδήποτε! Για αυτό εξάλλου αναδείχτηκε δύο σερί χρονιές “Αμυντικός της χρονιάς” (1990 και 1991), βάζοντας μάλιστα τα κλάματα όταν παρέλαβε το σχετικό βραβείο την πρώτη φορά!

Στο Detroit o Rodman έμελε να μείνει τελικά 7 σεζόν (1986-1993), κατακτώντας δύο Πρωταθλήματα (1989, 1990). Όσο περνούσε ο καιρός, ωστόσο, η σχέση του με τους Pistons γνώρισε φθορά, κυρίως επειδή ο 31χρονος πλέον φόργουορντ είχε και προσωπικά προβλήματα (ετοιμαζόταν να πάρει διαζύγιο από την πρώτη σύζυγό του και έφτασε κατά δήλωσή του μία ανάσα από την αυτοκτονία το 1993), με το Detroit να αποφασίζει τελικά να τον παραχωρήσει με ανταλλαγή στους Spurs το καλοκαίρι του 1993, παρά το γεγονός ότι εκείνη την σεζόν είχε αναδειχθεί (για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά) πρώτος ριμπάουντερ του ΝΒΑ, έχοντας τον απίστευτο μέσο όρο των 18.3 ριμπάουντ ανά αγώνα! Σημείωση: Έναν χρόνο νωρίτερα (την σεζόν 1991/92) είχε μέσο όρο… 18.7 ριμπάουντ ανά αγώνα! Όλα αυτά πάντως δεν έφταναν για να μείνει στο Detroit, με τους Pistons να μην τον αντέχουν άλλο, με αποτέλεσμα να ανοίξει ένα νέο Κεφάλαιο στην καριέρα του.

Στο San Antonio οι Spurs ονειρευόντουσαν ότι ο Rodman θα συνέθετε ένα αχτύπητο δίδυμο με τον David Robinson κάτω από τα καλάθια. Αυτό που δεν μπορούσαν να φανταστούν ωστόσο είναι ότι τη διετία (1993-1995) που θα έμενε ο Rodman στην ομάδα θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από ότι άλλοι παίκτες σε μία ολόκληρη σεζόν! Ο 32χρονος πλέον φόργουορντ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του, εμφανιζόμενος στον πρώτο αγώνα της χρονιάς με ξανθά μαλλιά, ενώ στην συνέχεια αποφάσισε σχεδόν σε κάθε παιχνίδι να τα βάφει και άλλο χρώμα! Παράλληλα, διατήρησε δεσμό για μερικούς μήνες με την Madonna, τσακωνόταν με διαιτητές και ήταν… τελείως στον κόσμο του! Ακόμα κι έτσι, πάντως, κατάφερε να αναδειχθεί ξανά πρώτος ριμπάουντερ του ΝΒΑ (με 17.3 ανά αγώνα, έχοντας ακόμα 4.7 πόντους μέσο όρο) και να κερδίσει μία θέση στην δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα της Λίγκας. Η συνέχεια ωστόσο θα ήταν… χειρότερη. Την σεζόν 1994/95 ο Rodman αγωνίστηκε μόλις σε 49 αγώνες, αφού κάποιες διαφωνίες του με την διοίκηση των Spurs στην αρχή της σεζόν και ένα ατύχημα με μηχανή στην συνέχεια (όπου έβγαλε τον ώμο του) περιόρισαν την δράση του. Με το San Antonio να έχει πάντως το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ (62-20), τον David Robinson να σαρώνει τα βραβεία (MVP της Regular Season, μέλος της καλύτερης 5αδας του ΝΒΑ, αλλά και της Καλύτερης Αμυντικής πεντάδας της Λίγκας παρέα με τον Rodman), πολλοί πίστευαν ότι στα πλέι-οφ θα άλλαζαν όλα. Αμ δε… Η Postseason της σεζόν 1994/95 ήταν τραυματική για τους Spurs, που παρά το γεγονός ότι είχαν πλεονέκτημα έδρας στους Τελικούς της Δύσης είδαν τον Hakeem Olajuwon να κάνει πλάκα στους Robinson και Rodman, οδηγώντας τους Rockets στους Τελικούς του ΝΒΑ με 4-2 νίκες. Και ο έκτος αγώνας της σειράς με το Houston θα ήταν και ο τελευταίος του Rodman με την φανέλα των Spurs, αφού τον Οκτώβριο του 1995 το San Antonio τον παραχώρησε με ανταλλαγή στους Bulls για χάρη του… Will Perdue.

Στο Chicago o Rodman θα έβρισκε την (μπασκετική) Ιθάκη του. Παίζοντας στο πλευρό των Michael Jordan και Scottie Pippen, ο ιδιόρρυθμος φόργουορντ ήταν βασικό γρανάζι στην ονειρεμένη σεζόν 1995/96 των Bulls, βοηθώντας το Chicago να ολοκληρώσει την Κανονική περίοδο με ρεκόρ 72-10 (το καλύτερο στην ιστορία του ΝΒΑ), ενώ ήταν πολύτιμος και στην πορεία μέχρι το Πρωτάθλημα του 1996. Και δεν θα σταματούσε εκεί.

Την διετία που ακολούθησε (1996-1998), ο Rodman συνέχισε να κάνει τα… δικά του εντός και εκτός παρκέ (τεχνικές ποινές, βαμμένα μαλλιά, νέα ραντεβού με την Madonna, κλώτσησε κάμεραμαν σε έναν αγώνα και πλήρωσε 200.000 δολάρια αποζημίωση, εξέδωσε βιβλίο και εμφανίστηκε στην παρουσίαση φορώντας… νυφικό, πάλεψε με τον Hulk Hogan κατά την διάρκεια (!) των Τελικών του ΝΒΑ του 1998), ωστόσο την ίδια στιγμή παρέμενε αποδοτικός.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να κερδίσει ακόμα δύο Πρωταθλήματα (1997, 1998), αλλά και δύο Τίτλους πρώτου ριμπάουντερ, φτάνοντας τις 7 σερί κατακτήσεις στην σχετική κατηγορία! Η σεζόν 1997/98, πάντως, ήταν και η τελευταία του στο Chicago. Μετά τα lockout του 1998 οι Bulls αποφάσισαν να διαλύσουν την ομάδα τους, με τον Rodman, στα 37 του χρόνια πλέον, να βρίσκεται σε αναζήτηση νέας μπασκετικής στέγης.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ:

Tο Λυκόφως της καριέρας του Rodman δεν ήταν αντίστοιχο της πορείας του στο ΝΒΑ, αλλά σίγουρα ήταν αντίστοιχο της… τρέλας του. Την σεζόν 1998/99 θα συμφωνούσε με τους Lakers, που ήλπιζαν ότι στο πρόσωπό του θα έβρισκαν το ιδανικό στήριγμα για την τριάδα των Shaquille O’Neal, Kobe Bryant και Glen Rice. Έπειτα από μόλις 23 αγώνες, ωστόσο, μην αντέχοντας άλλο τα καμώματά του, τον άφησαν ελεύθερο.

Έναν χρόνο αργότερα, ο απόφοιτος του Κολεγίου του Southeastern Oklahoma State υπέγραψε συμβόλαιο με τους Mavericks, με τις φήμες να τον θέλουν να μένει στο σπίτι του Ιδιοκτήτη της ομάδας, Mark Cuban! Ούτε στο Dallas όμως θα έμενε πολύ. Για την ακρίβεια έμεινε λιγότερο από ένα μήνα (από τις 9 Φεβρουαρίου 2000 έως και τις 7 Μαρτίου 2000), παίζοντας μόλις σε 12 αγώνες, καταφέρνοντας να αποβληθεί σε δύο από αυτούς, πριν τελικά οι Mavs λύσουν το συμβόλαιό του.

Και κάπως έτσι, άδοξα, μπήκε ένα Τέλος στην πορεία του “Dennis του Τρομερού” στο ΝΒΑ. Μία πορεία γεμάτη σκαμπανεβάσματα, τρελές στιγμές, πάρα πολλά ριμπάουντ, απίστευτες άμυνες και καμία βαρετή στιγμή. Και όλα αυτά ακριβώς είναι που τον βοήθησαν τελικά να μπει στο Hall Of Fame το 2011.